morświn

Lucek

„Nie zagrożenie”

Spokój tylko ze szkłem w oku
Z nożem między łopatkami
Uśmiechnij się do mnie na boku
Gdy nie ogarniamy

Znad choinki pastelowy uśmiech
Karpia oko łypie bezszelestnie
Opłatek zeżryj nim uśniesz
Wiecznie – wietrznie - … że co?

Spokój wojny nie zabije
Uśmiechnięta zarży wdowa
Pijak z radości wypije
W brzuch scyzoryk mi schowasz

Padnij powstań walcz podskakuj
Zatańcz tak jak do ataku
… że jak?

Tak mnie traktujesz
że wciąż mnie trujesz
Jadem futrujesz
Strachem przejmujesz
Bieliznę zdejmujesz
… po co?

Spokój tylko znad choinki
Karpia okiem sobie łypiesz
Na talerzu leżą zwierząt ścinki
Na twarzy pojawia się wypiek

__________
"Pocałunek"
Wylałem na trawnik wiadro łez za ciebie
Może się znów przemienisz w człowieka
Chciałbym teraz jak można to wiedzieć
Pocałowałem… a czas ucieka

_________
"No future"
Troskliwie otaczasz ręką drżenie
By nie upaść w wywyższenie
Panika
Szachowego konika

Kochasz się w słabości
W wątłym worku kości
Estetycznej wątpliwości
Wyzbytym nagości

Krosto na księżyca twarzy
Co wyrosłaś na wzór róży
Mózg ci się usmażył
Podczas podróży

Katalepsja narkomania
Posteromanów podniety
Schowam cię w kieliszku wódki
Czekaj tam na zad kobiety

Dymie mglisty w wilczej norze
Tobą umysły nawożę
Gospodarczo tak nie można
No future myśli zdrożna
___________
"Prośba o nie-normalizację"
Jestem takim sobie nikim
Prosto z nigdzie przyjechałem
Na kostkach mam wnyki
I jestem pedałem

Rankiem poliżesz ulicę
Zamiast pocałować ziemię
Zmienisz jeszcze się w dziewicę
Gdy ja w pana się zmienię

Od czasu do czasu łykniemy kwasów
By pamiętać kolor dawnego życia
W ramiona mi rzucisz złocistą apaszkę
Stopami powstrzymasz od wycia

jestem takim sobie nikim
ale wielki jeszcze będę
gdy z nóg pozdejmuję wnyki
za szczurami ruszę pędem…

jeśli to nie problem…
Nie każ chorobie umrzeć umysłowej
Nie czyń ze mnie jednostki zdrowej
______
"Kanały"
Oczekuję banałów.
Rano, we dnie, wieczór, w nocy.
Pal na stronach liberałów.
Bądź mi zawsze ku pomocy.

Pokaż, gdzie błędy zrobiłam,
Gdzie potknęłam się rano.
Czym się wczoraj zabiłam,
Posypana solą rano.

Oczekuję kobiety.
Rano, we dnie, wieczór, w nocy.
Potrzebuję podniety.
Bądź mi zawsze…

Pokaż, gdzieś rano otwarła się zadnia
wieczór o tym bardzo dobrze.

W nocy byłaś świętą panną?
Rano panią już zostałaś?
We dnie będziesz wciąż normalną?
Chociaż trochę zwariowałaś…

Nie oczekuj banałów.
Nie są przecież takie tanie.
W labiryncie kanałów
Zgubiłem się... Panie.

VV

"Nie zagrożenie” - rytmiczny i melodyjny wierszyk, bardzo zgrabny pod tym względem. Dobra gra kontrastów, demaskująca pozorny spokój i błogość takich rodzinnych obrazków. Karpik, szyneczka, wojenka- jakie to milusio brzmi! Nad pozornie lekkim wierszykiem (nawet nie chce się napisać- wierszem) unosi się niepokój, który mąci tytułowe poczucie bezpieczeństwa. Jak dla mnie wszystko to ma wydźwięk jawnie pesymistyczny.

"Pocałunek" - jak śpiewał Muniek "proste słowa z gardła nie chcą wyjść najbardziej" - tutaj wyszły w tej krótkiej formie i odniosły efekt.

Do reszty jeszcze wrócę.

VV

W "No future" podoba mi się szczególnie ta zwrotka- "Krosto na księżyca twarzy/Co wyrosłaś na wzór róży/Mózg ci się usmażył/Podczas podróży". Trzeba stwierdzić, że wyrobiłeś już sobie charakterystyczny styl.

"Prośba o nie-normalizację" jest wierszem dużo łatwiejszym w interpretacji (w poprzednim było to dla mnie trudne). Wyraźnie wpisuje się w kilka tradycyjnych motywów.

"Kanały" świetnie poruszają problem zagubienia (kanał- współczesny labirynt) człowieka (nie mężczyzny i nie kobiety- po prostu człowieka- zabieg z płcią podmiotu wg mnie uogólnia) w świecie skomplikowanym i pełnym sprzeczności, oraz łaknienie prostych i jednoznacznych rozwiązań. Nie lubię takich szkolnych analiz, ale przy ostatnim z powyższych wierszy nie mogłem się powstrzymać.